என் பார்வையில்..

இசையில் கொஞ்சம் தனிமையில் கொஞ்சம் போதையில் கொஞ்சம் கரைத்த யாவும்  மீளும் கொஞ்சம் இசையில் கொஞ்சம் தனிமையில்  கொஞ்சம் போதையில் 

மயானத்தில் அடுத்தடுத்த வரவுக்காகக் காத்திருக்கும் ஆழத் தோண்டிய குழிகளின் மத்தியில் கண்ணீர் வடிக்கும் எதிர்கால பிணங்களின் சில துளிகள் தத்தம் மரணத்திற்கானது

துளி சாரலைக் காட்டிலும் சன்னமாகிவிட்டது  வாழ்வு யாவும் விலகிவிட்டன - இல்லையில்லை யாவற்றிலுமிருந்து  விலகிவிட்டேன் மலை உச்சியில் தனியாக நிற்பது வேதனையாய் இல்லை பாரங்கள் தொலைத்த உச்சியில் லேசாகிப்‌ பறக்கிறது உலகு

மிதமான இசையில் மெல்லிய இருள் பரவிய அறையில் கோப்பையில் தளும்பும் மது விளிம்பைத் தடவி  நழுவும் காலம் புகையாய் வெளியேறி மதுவாய் உருமாறி  போதையாய் மிஞ்சிப் போன நினைவு சக்கைகள் தொலைத்து மீட்டெடுக்கும் இரவின் மடியில் திருவிழாவில் தொலைந்து போன  சிறுவனாய் இக்கணத்தில்  நான்

தூய அழகு பற்றிப் பேசிக் கொண்டிருந்தாள் தூய அழகு என்று ஏதேனும் உள்ளதா? அழகானது தூய்மையாக இருக்க வேண்டுமென்ற அவசியமில்லையே என்றேன்‌  அன்பானது தூய அழகுதானே என்றாள் தூய அன்பல்ல அன்பில் தூய்மையே பேரழகு என்றேன் இறுக்கி அணைத்துக் கொண்டாள் நிலவின் ரகசிய சிரிப்பொலி கேட்டதன்று

ஏன் இப்படி இருக்கிறேன்? விருது பெற்ற எழுத்தாளனின் கைகளைக் குலுக்கி  வாழ்த்து சொல்வது ஒருபுறம் இருக்கட்டும்  புன்முறுவலுக்கே தயங்குகிறேன்  என்னவென்று அறிமுகப்படுத்திக் கொள்வது வாசகன் என்றா? ரசிகன் என்றா? நானும் எழுதுவேன் என்றா? 'நானும் எழுதுவேன்' இதைச் சொல்லத்தான் எத்தனை கூச்சம் சுயதம்பட்ட சுழிப்பில் எழுத்து கேலியாகச் சிரிப்பது போலொரு காட்சிப் பேழை அந்தக் கேலிச் சிரிப்பு சத்தமாக  இன்னும் சத்தமாகக்  கூனிக் குறுகித் தலை தாழ்ந்திடும் வரை தொடரும் அழ வைத்து அவமானத்தில் சாம்பலாக்கும் அகோரி சிரிப்பது தருணங்களில் தயக்கமின்றி செய்ய முடிந்ததெல்லாம் யோசிக்காமல் ஒதுங்கிக் கொள்வது மட்டுமே